هر سال که میگذرد یک پله به مرگ نزدیک میشویم و لیوان عمرمان خالی و خالی تر میگردد . چقدر بد است طعم عمری که خورده ای برایت بدمزه بنماید و تنها رفتار های توست که مزه ی این "آب" را تغییر میدهد.

من ترجیح میدهم جای آن کسی باشم که ضل سعیهم فی الحیات الدنیا و هم یحسبون انهم یحسنون صنعا تا اینکه خودم نباشم، باورهایم با عملم یکسو نباشد. مصداق آیه ی بالا کسانی هستند که زهر میخورند و گمان میکنند زهرشان شیرین است ولی کسی که با خودش صادق نباشد و صادقانه عمل نکند، طعم تلخی را زندگی میکند.

امیدوارم در سال نو همه ی ما خودمان باشیم درون و برونمان یکی باشد هرچند مصداق ضل سعیهم باشیم طبیعی است که فکر به خطا برود ولی طبیعی نیست که کسی خودش نباشد.

سالتون شیرین :)