چرا «إذا ضربوا» در آیهٔ ۱۵۴ آل‌عمران ماضی است (۲۳)

﴿يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَكُونُوا كَالَّذينَ كَفَرُوا وَ قالُوا لِإِخْوانِهِمْ إِذا ضَرَبُوا فِي الْأَرْضِ أَوْ كانُوا غُزًّى لَوْ كانُوا عِنْدَنا ما ماتُوا وَ ما قُتِلُوا لِيَجْعَلَ اللَّهُ ذلِكَ حَسْرَةً في‏ قُلُوبِهِمْ وَ اللَّهُ يُحْيي‏ وَ يُميتُ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصير ۝١٥٦ آل عمران﴾
استاد بهرامپور این آیه را چنین ترجمه کرده‌اند: مانند کسانی مباشید که کافر شدند و دربارهٔ برادانشان که به سفر یا جنگ رفتند گفتند: اگر نزد ما بودند نمی‌مردند و کشته نمی‌شدند ...
چرا در حالی که ظرف اذا آمده‌است و در این حالت باید ماضی را آینده ترجمه کنیم، بازهم فعل گذشته ماضی ترجمه شده‌است؟

اگرچه «إذا» شرطیه غالبا ظرف آینده است و دو فعل شرط و جزای پس از خود را به زمان آینده می برد ولی این همیشگی نیست. مواردی در قرآن داریم که «إذا» ظرف گذشته است مانند آیه 11 سوره جمعه و آیات 91-92 سوره توبه.
اینجا هم قرینه ای که ظرف گذشته بودنِ آن را متعین می کند جمله مقول کافرین است که درباره هم رزمان خود گفتند: «اگر پیش ما می ماندند، کشته نمی شدند» که مربوط به گذشته است و از ادات «لو» استفاده کرده است.

سلام ببخشید چطور میشه مطلبی رو به نام خود تو سایت قرار داد من که پیدا نکردم وبه ناچار از این قسمت این مطلب رو مطرح کردم .