آیت الله سید محمد مهدی میرباقری سال 95
درگیری سیدالشهداء علیه السلام با بساط جهانی تفرعن
اینجاست که جبهه حق در مقابل آن جبهه باطل می ایستد، سیدالشهداء برای اینکه جلوی این تفرعن را بگیرند و نگذارند مسیری که حضرت باز کردند، دوباره به همان مسیر دنیا پرستی و همان فرهنگ تفرعن برگردد و برای اینکه نگذارند که داستان بنی امیه و بنی و عباس و اینها پیش بیاید؛ وسط میدان آمدند. خدای متعال به پیامبر می فرماید: «إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ»(فجر/14)؛ یعنی پیغمبر ما! این خطای محاسباتی، مبدأ فساد شد؛ ما هم ریشه همه آنها را زدیم و در کمین آن کسانی که بخواهند همین بساط را دوباره تکرار کنند، نشسته ایم. باید این داستان و ریشه تفرعن و برخورد خدای متعال با آنها را با یک نگاه واسع تری ببینید.
«كَلاَّ إِذا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا * وَ جاءَ رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا * وَ جی ءَ یوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یوْمَئِذٍ یتَذَكَّرُ الْإِنْسانُ وَ أَنَّى لَهُ الذِّكْرى * یقُولُ یا لَیتَنی قَدَّمْتُ لِحَیاتی * فَیوْمَئِذٍ لا یعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ * وَ لا یوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ»(فجر/21-26) همه این بساط، جمع می شود و در قیامت حضرت [حق]، حضوری در محشر پیدا می کنند و ملائکه هم صف در صف می ایستند و جهنم را هم می آورند. آنهایی که در امت تو طغیان کردند متذکر می شوند که قافیه را باختند اما دیگر فایده ای ندارد. آن زمان می گویند که ای کاش برای آخرتم کاری کرده بودم؛ فرصت دنیا، فرصت تفرعن نبود؛ بلکه فرصت رسیدن به خدای متعال بود؛ اما دیگر فرصت گذشته است. آنجا أحدی را مثل آن انسانی که در امت تو تفرعن می کند و می خواهد مسیر هدایت تو را سد کرده و راه بندگی را کور بکند، عذاب نمی کنیم. در صحنه قیامت، هیچ کسی مثل او به بند کشیده نمی شود و هیچ کسی مثل او عذاب نمی شود. این همان انسانی است که در امت نبی اکرم تفرعن می کند. درست است که همه فراعنه تاریخ، عقوبت می شوند اما آنها فرعون موسای کلیم یا فرعون حضرت عیسی بوده است؛ اما پیامبر گرامی آمده تا دینی را اقامه کند که همه بشر را هدایت بکند، زیرا ایشان «كَافَّةً لِلنَّاسِ»(سبا/28) است؛ در نتیجه آن کسیکه در مقابل او تفرعن کرده عذابش بیشتر است.
